9 Ocak 2016 Cumartesi

Kovara Wêje û Rexne yê Hejmara 6an Derket!






Hejmara 6an ya kovara Wêje û Rexneyê bi serenavê “Wêje û Sirgûn” derket

Kovara ku bi giştî li ser lêkolîn, rexne û analyzen wêjeyî disekine ku ev şeş hejmare çap dibe, bi vê hejmareke nû dhisa li ber desta ye. Kovara çar mehane ku ji Amedê derdikeve, di her hejmarê de li ser mijareke taybet kûr dibe. Di vê hejmarê de jî mijara sereke ya dosyayê “Wêjeya Sirgûnê” ye.

Di çarçoveya dosyayê de hem gotarên bingehîn yê cîhanê li ser teoriya wêjeya sirgûnê hem jî li ser tecrûbeyên wêjeya sirgûnê ya cîhanê hene. Herweha di debarê wêjeya kurdî ya sirgûnê de hem li ser metnên wêjeyî hem jî li ser tevger û kovarên wêjeyî lêkolînên zanistî hene. Hevpeyvîneke dirêj bi Hesenê Metê re hatiye kirin di çarçoveya dosyayê de.

Ji bilî dosyaya li ser wêjeya sirgûnê, gelek gotarên li ser mijarên curbecur jî hene ku bala xwendevanan dikişînin. Yek jê ya akademisyenê kurd İbrahim Seydo Aydogan e ku li ser rewşa rewşanbîrên kurdan disekine. Herweha hevpeyvîneke bi rexnegir û aktivîstekî Afrîqî Ngũgĩ wa Thiong'o re hatî kirin li ser wêjeya bindestiyê xwedî hişmendiyeke nû ye. Di vê hejmara kovarê de tişta ku bala xwendevanan dikişîne ew e ku kovar bi giştî xwedî naverokeke dewlemend û pirrengî ye.

Kovara ku li pirtûkfiroşan û li ser înternetê li benda xwendevanên xwe ye, di hejmara 7an de jî wê li ser mijareke balkêş be. Mijara hejmara heftan ev e: “îmaj û temsîla salên 90î di wêjeya kurdî de”

Naveroka Kovarê:

Îbrahîm Seydo Aydogan: Rewşenbîrîya Rojhilatî û Bindestîyê li Kurdistanê
Memê Mala Hine: Wek Berhemeke Vekirî Mem û Zîn û Şîroveyên wê yên Ekstrem
Mîrza Baran: Bertekeke Derhisî li Hember Makînebûnê di Novellaya Herman Melville a Bartlebyê Nivîsevan de
Güneş Kan: Rengvedanên Zayenda Civakî di Helbesta Helbestvanên Kurd ên Jin de
Serdar Ay: Hevpeyvîn bi Ngũgĩ wa Thing’o re
Vecdi Demir-Xelîl Semed: Bîyanîbûn, Zayendî û Desthilatî di Berhemên Şener Ozmen de
Cihan Kaynar: Texeyula George Orwell: 1984
Necat Keskin: Mitirb û Mitirbî: Nasname û Vegotin
Musa Ekici: Formên Veqetandeka Nebinavkirî di Kurmancî de
Guneş Kan-Dawid Yeşîlmen: Li Ser Sirgûnî û Wêjeyê Hevpeyvîn bi Hesenê Metê re
Edward W. Said: Rengvedanên li ser Sirgûnê
Ş. Afrougheh-H. Safari - K. Azizi: Poetîkaya Sirgûnê: Gerîna Ber bi Welatê Serpêhatîyên Ronakbîrî ve
Mehmet Yonat: Dîyaspora û di Kovara Nûdemê de Dîyaspora
Omer Farûk Yekdeş: Sirgûnek di Nav(ber)a Rabirdû û Niha de
Francesco Marilungo: Ji Mekanê Sirgûnîyê ber bi Cîhê Nasnameyê ve: Temsîlên Wêjeyî Yên Bajarê Amedê di Wêjeya Kurdî ya Nûjen de
Dawid Yeşilmen: Sirgûn û Rewşenbîrî: Xwendineke Tematîk li ser Romana Firat Cewerî, Payîza Dereng
Îlyas Cembelî Suvağcî: Hêmanên Sirgûn û Penaberîyê di Romana 99 Morîkên Belavbûyî de
Sonja Galler: “… Ez Berê Nivîskarekî Elman bûm” Wêjeya Elmanî ya Sirgûnê di Serdema Sosyalîzma Nasyonal de
Helîm Yusiv: Wêjeya Kurdî li Derbiderîyê
Seyîd Çaçan: Qedrîcan û Xerîbî

21 Kasım 2014 Cuma

Zerdeştilerin Kitabi Avesta'nin Gatalar Bölümü Bulundu!



Kürdistan’da Zerdeştiler olarak da bilinen Bahdinilerden kalan ve Avesta’nın Gatalar bölümü olduğu sanılan iki bin yıllık bir kitabın bulunduğu açıklandı.

Eski Avestaca olarak bilinen Kürdçe’nin Ahuramî (Hawramî) lehçesiyle yazıldığı belirtilen kitabın ceylan derisine Arami harflerle yazıldığı ve 20 sayfadan oluştuğu belirtildi. Yapılan incelemelerde kitabın yaklaşık iki bin yıllık olduğu belirtildi.

Şûnwarên Kurdistanê (Kürdistan’ın Mirası) adlı internet sitesinde yer alan bilgiye göre Doğu Kürdistan’ın Hawraman İlçesi’nden bir aile, bulduğu kitaba İran Devleti’nin el koymaması için kitabı Britanya’ya götürdü.

Sitede yer alan bir açıklamada Kürdistan Bölgesi hükümetine çağrı yapılarak ‘Kitabın Kürdistan’a geri getirilmesi için gerekli girişimlerde bulunulmasını istiyoruz. Çünkü bölge hükümeti yasal olarak bütçe ayırarak kitabı satın alabilir’ ifadelerine yer verildi.

Bahdin Dini’nin Peygamberi olan Zerdeşt’e vahy edildiğine inanılan Avesta en eski kutsal tekstlerden olarak biliniyor. Avesta’nın orjinal versiyonunun Arap ordularının, İran ve Kürdistan’a girdiği 639 yılındaki Kadisiye Savaşı sonrasında yakıldığı biliniyor. Eldeki Avesta tekstleri Arap işgali sonrası Hindistan’a kaçan Bahdini din adamlarının ezberinde kalan bölümlerin yazıya dökülmesi ile oluşturulmuş, 19 yüzyılda ortaya çıkmıştı.

Avesta’nın en eski ve en orjinal bölümleri olduğuna inanılan Gata (Gotin) bölümünün M.Ö 7 YY’da yaşadığına inanılan Peygamber Zerdeşt tarafından söylenen şiirlerden oluşuyor. Bulunun kitabın bu şiirler olduğu düşünülüyor.

31 Ekim 2014 Cuma

DI WARÊ ANALÎZA TÊGEHA ZAYENDPERESTIYA CIVAKÎ DE BERHEMA SEBRÎ SILEVANÎ YA BI NAVÊ MERYEMA YÊ

Abstract/Kurte/Özet:


Zayendperestiya civakî, pirsgrêkeke civakî ye û bingeha wê jî bi teşeya cudavaniya arasteyî jinan derdikeve holê. Çareseriya vê pirsgrêkê, mîna pirsgrêkên din ên civakî, bi gelek bîwaran e. Em nikarin cudavaniyê tenê bi nirxandina kirariyeke cûda ya di navbera wekheviyê de an jî wateyan de bikin. Bê em bi gelek cudavaniyê qiraçan wê analîz bikin. Lê ji ber ku em ê li gorî naveroka romanê biçin em ê vê cudavaniyê li gorî têgeha zayenperestiya civakî analîz bikin.

Romana Meryema, bi awayekî objektîv û bi rengekî derûn-civakî, realîzma civakê şanî me dide. Roman, her çiqasî bi diyalogê destpêbike û heta dawiyê bi vî awayî dewam bike jî gelemperî bi monologî didome. Ji ber ku karektera li hemberî serlehengê kêm caran û bi kurtasî bersîvan dide û pê re nakeve gengêşiyê de. Navê Romanê, ji ber ku roman gelemperî li ser nêrîna perdeya keçaniyê buyeran derdixe holê, bi hişmendî ji navê keçîna Meryemê -a ku dayika nebî Îsa- hatiye hilbijartin. Serlehenga romanê, yeke zîrek, zana û jêhatî ye. Li ser her bûyera ku bi neyînî ji serê wê de diçe, bi ser xwe ve tê û xwe ji nû ve vedijîne. Serleheng, bi ser kevalên xwe de him analîza nîgar û rengên wêneyên xwe him jî analîza derûniya xwe û di ber re jî serpêhatiyên xwe yên di nava civaka xwe de analîz dike. Nivîskar bi devê serlehengê, rexneya civakê û her wiha rexneya mêrên ku di bin bandora feodalîteyê, olê, civakê, berjewendiyê û kevneşopiyê de ne dike. Trajedî û tenêtiya Kurdistanê, bi metafora serlehengê tîne ser zimên.

Di gotarê de, em ê pêşî li ser dozîneya femînîzmê û têgeha zayendperestiya civakî bisekinin. Dûv re em ê pirsgrêka jinê ya di nava civakê de li gorî cudavaniya zayendê, bi têgeha zayendperestiya civakî vekolin.

Di vê xebatê de me ji xwe re kire mebest ku bi têgeha zayendperestiya civakî, direfş û neqşên nehênî yên di berhema Sebrî Silêvanî ya bi navê “Meryema” yê de derbixine holê û ligel van direfş û neqşên nehênî de bi germiçanga zayendperestiya civakî, pirsgrêka jinê ya ku di nava civaka pederşahiyê de vekolînin. Mebesta me ew e ku em, romana Sebrî Silêvanî ya bi navê Meryema yê bi kûrayî vekolînin û sembolên nehêniyên li ser pirsgrêka jinê ya ku di nava civaka nêr de hatiye qirkirin û metaforên ku di nava romanê de hatine veşartin rapêş bikin. Di encama van vekolîn û dahûrînan, em ê li ser karekterên mêr bisekinin û li dijî mêraniyê avakirina jinê analîz bikin. Di dawiya vê analîzê de em ê bigihijine vê encamê ku nivîskar tekoşîna di navbera nemîşa jinê -ya ku Sebrî Silêvanî afirandiye- digel jina ku di nava civakê de tê mehandin û helandin de û herweha bi wê nemîşê vebiyandina Kurdistanê şanî me dide.

For Reading This Article/Ji Bo Xwendina Vê Gotarê/Bu Makaleyi Okumak Için:

please click this/Ji bo keremê li vir bitikîne/burayi tiklayiniz

9 Ekim 2013 Çarşamba

Lawê Babîlê/Son of Babylon/Babilin Oğlu (Kürt Filmi)




Savaş tutsaklarının yaşadığı dedikodusu üzerine sonra bir anne, torunuyla birlikte, 1991'deki savaştan bu yana kayıp olan oğlunu bulmak üzere Babil'in içlerine doğru yol alır. Bir takım yabancılar, benzer yolculuklara çıkmış Iraklılarla aynı yollarda yürür, ortak yasları ve adaletin peşinde, bildiğimiz Irak'tan çok farklı bir memlekette toplu mezarları ziyaret ederler.. 

Bêkas Fîlm (Neredesin Süpermen) (Kürt Filmi)



1990'larda Irak pekte yaşanası bir yer değildi. Aklımıza savaş ve Saddam Hüseyin'in geldiği bu zamanlarda , iki evsiz kardeş Zana, 7 ve Dana, 10 , filmde Superman filmlerinden etkilenen iki küçük çocuk Amerika'ya gidip Superman'le yaşamak istediklerine karar verirler. Çocukların amaçları Amerika'ya gidip Superman'i bulmak ve ondan yardım istemektir. Superman onların hayatlarını kolaylaştıracak ve onlara kötü davranan herkesi cezalandıracaklardır. Zana Superman'in cezalandırmasını istediği insanların listesini yapmaya başlar. Listenin başında Saddam vardır. Büyük kardeş ise planın somut kısmıyla ilgilenmektedir, para , pasaport ,ulaşım. Ne yazık ki bunların hiçbirine sahip değildirler ama yine de hayallerini takip etmeye karar verirler. Filmin yönetmenliğini Saddam teröründen kaçarak İsveç'e sığınan bir Kürt ailenin çocuğu olan Karzan Kader yapıyor. 

Şerko Bêkes - Nivîskarê Kurd


Şêrko Bêkes (rehm li ser be-ruhu şâd olsun)

Şiirlerimden,
Gülü çıkarırsanız, dört mevsimden
bir mevsimim ölür.
Yâri çıkarırsanız,
iki mevsimim ölür.
Ekmeği çıkarırsanız,
üç mevsimim ölür.
Özgürlüğü çıkarırsanız
dört mevsimim ölür,
ben de ölürüm...

Ger ji nava helbestên min
Hûn gulê derxin, ji çar demsalan
Demsaleke min dimre
Ger hûn yarê jê derxin
Du demsal dimrin
Ger hûn nan jê derxin
Sê demsal dimrin
Eger hûn Azadîyê jî derxin
Wê sala min bimre
Ez ê jî bimrim ..


Dayika Suryan - Süryani Anne


Ev dayika ku xişkên dîrokê ketine ser rûyê wê lê hê jî bi nêrîneke aramî li jiyanê dinêrê suryanî ye. Dema "fermana filehan" a bi nav û deng - ku wî zemanî gelek fille, ezdî û ermen hatibûne kuştin û yên ku ji destê wan hatibûna koçî dewletê xerîb kirin- wê û malbatê wê koçî fransayê kirin e. Serê du salan carekê têne welatê xwe û diçine gundê xwe yê bi navê "Êwertê(girêdayî Midyadê ye). Li Fransayê dijin, wan rojan ji bîr nakin lê dest bi jiyaneke nû li ser meşîna jiyana zarokên xwe ve kirine. Xwedê temenê wê dirêj bike ku çand û bîranînên xwe parveyî ciwanên niha bike, ji ber ku çandeke mezin li ser rûyê wê tê xwendin.

10 Ağustos 2013 Cumartesi

"Tu zanî Ez keçikek fille me" sözünün takibiyle: Fille nedir, gavur nedir?



 TU ZANÎ; EZ JÎ KECIKEK *"FILLE" ME?



Üyesi bulunduğum bir yahoo grubuna yazdığım, 'Kimlik İstemem!' başlıklı mektubuma dostlardan gelen yanıtlar içinde sevgili Latif Çavdar'ın yazdığı şu satırlar beni bu sözcüğün izini sürmeye dürtüledi.


Bu geçmişe doğru bir iz sürüsü zorunlu kılıyordu.

Şöyle bitiriyordu mesajını sevgili Latif Çavdar; "Özellikle oynanan oyunlarda ben kazandım mı, akrabam olan çocuklar bana kürtçe, 'Xuna fıle heyi tede' (fıle kanı var sende) tabii bunlar konuşulurken ben sen şanslısın diye algılıyordum.Süreç böyle devam ederken 'fıle' kelimesini büyüklerin konuşmalarında işitince büyüklerime sormaya başladım, ama her seferinde konuşmaktan kaçınılıyor kimse bir şeyler anlatmıyordu. Sonunda benim için 'fıle' kelimesini kullanan çocuklar kelimenin içeriğini anlattılar ve sonunda Babaannemin, Nenesinin Ermeni olduğunu öğrendim, Neneme sorduğumda bu konuda ser veriyor sır vermiyor ve bu konuları asla konuşmuyor, nenem halen sağ ve bu konuları halen asla konuşmaz, yaşanılmış hikayeleri ise yaklaşık 5 yıl önce Nenemin Hacca gitmesine yakın gelen akrabalarından dinledim öylece kavradım. Ve halen 'Fıle' kelimesinde aklım, gayri-müslimler için kullanılan bu kelimeyi çözmeye çalışıyorum."

Bu kelimeyi çözmeye çalışan sadece biz değildik.

İsviçre'de iken bulunduğum bir toplantıda tanıştığım değerli ahparigim, Sason'lu Bogos Tovmasyan da, benimle paylaştığı kitap çalışmasının dokumanlarında, kitabına tam da bu sözcüğün uzun bir açıklamasını yaparak başlama gereği duymuştu.


Çünkü; ailesinin hikayesini anlattığı bu kitapta sıkça geçecek bir sözcüktür "Fılle".

Aramice'ye kadar dayanıyor koku Falohé-Fılle'nın, Farsca'da da kullanılıyor ama bakın anlamı neymiş:

Falohe= zıraatçı...


Şu notu da düşmüş kitaba: "Ziraatçılık eskiden, yalnız toprakla uğraşmak anlamında; buğday, mercimek, darı ekinlerin ekildiği anlamına gelmez, aynı zamanda ağaç diken ve ağaç budayan anlamına da gelmektedir."


AĞAÇ DİKEN HALK..

O devirde komşuları, özelikle Persler bu sözcüğü Ermeniler için, (Fallohe-Fılle) "Ağaç diken halk" anlamında kullanırlarmış.

Ağaç dikmenin bu halk için ne kadar önemli olduğunu anlatan, yazarımızın babasıyla yaşadığı bir anısını okuduğumda Hrant Dink'in bir sözünü yeniden hatırladım içim burkularak ; "Hazinelerimiz bu toprağin altındakiler değil, üstündekilerdi."


Sizlerle paylaşmadan geçemeyeceğim bunu canlar...

Anlatıyor Bogos Tovmasyan:
"1996'da İsviçre'de üzerine ev yapabileceğim kadar bir toprak parçası satın aldım. Bizde adettir temel atılmadan bir keşise (papaz) dua ettirilir. Ama burada öyle her istediğinde din adamı bulamadığımızdan ve bir an once evi yapıp yuvamıza kavuşmak istediğimizden, duasız attık temeli ve evi bitirdik.

Eve girip oturmadan bari bir duamızı edelim derken, babam geldi aklıma. 1910 doğumlu 86'lık babamı çağırdım ve :

-Baba, hayırlısıyla kendimize iyi kötü, başımızı sokacak bir kullik yaptırdık. Sen daha hayattasın ve duan keşişlerin duası kadar sayılır, evi bir kutsa da biz de hayırlısıyla girip oturalım.

86 yaşındakı keşiş baba, bastonuyla evin dört duvarını dolaştı. Her duvarın üzerinde bastonuyla Surp Haç'ı geçirdi, evin bahçesinde bir tur attı ve geldi oturdu.

-Oğlum dedi, evin hayırlı uğurlu olsun, güle güle ailece can sağlığıyla oturun.
-Sağol baba iyi ki sen vardın.
dedim ve elini öpüp, yanına oturdum.
Yaşlı babam, dudağını kımıldatıyor, titrek titrek bir şey anlatacak, konuşacak ama....O 'oğul ' bazen de 'lao' derdi.
-Lao bir şey söyleyeceğim ama..
ve durdu.
-Ama??
-Ama; yani evinden soğuma...
"Soğuma" deyince içimden bir şey koptu...
Babam devam etti;
-Hayırlısıylan evinin her şeyi kusursuz güzeldir ama bir eksiği vardır.
-Baba eksikliği nerden çıkardın? Kapı, pencere, çatı, banyo, tuvalet, mutfak her şey herkesin evi gibidir.
-İşte oğul dedi, her şey herkesin evi gibi olduğu için, eksiklik orada. Senin evin Ermenilerin evine benzemiyor.
-Halla! halla! babo bunu nereden çıkarıyorsun ?
Ev evdir, Ermenilerin evi nasıl olur?
-Oğlum beni dinle. Ermeni evi dediğim, banyosu, kapısı, penceresi, mutfağı ile ilgili değildir. Eksik olan evin etrafindaki meyve ağaçlarıdır. Biz önce meyve ağaçlarını diker sonra evin temelini atarız,
atalarımızdan öyle gördük.
Ve başladı atalarımızın dikmeden asla bir evin temelini atmadıkları ağaçların isimlerini sıralamaya.
-Dut ağacı, asma, üzüm ağacı, ceviz ağacı, elma ağacı, nar ağacı, kayısı ağacı, incir ağacı, zeytin ağacı, badem ağacı ve bir de meyvesi olmayan meşe agacı. Bunları diktiğin zaman senin evin de *Haygagan Hay duna benzer.
-Iyi de baba bu soğuk memlekette yetişmez ki bu ağaçlar...
-Yetişir lao yetişir. Öyle bir yetişir ki gökyüzüne kadar uzanır.
-Baba dedim, uzanması ne işe yarar ki meyve vermedikten sonra?
-Oğlum. dedi ve durdu... Bu ağaçlar meyve vermeseler de, Ermeni halkının simge ve etiketidirler...Meyve vermeseler de, bahçede süs gibi de kalsalar yeter...Şunu unutma oğul; insan ağaç olmadan yaşayamaz..."
Persler döneminde, Ermeni halkına neden, ağac diken anlamına gelen "Fille" dendiğini bizler, 1996 yılında baba oğul arasında yaşanmış olan bu diyaloglardan çok net anlayabiliyoruz...
Zaman içinde bu "Fılle" sözcüğü tüm Hıristiyan halklar için kullanılan bir hakaret sözcüğüne dönüşmüş ne yazık ki...

Sözcüğün bu değişimi yaşaması, İslamiyetin yayılmasıyla doğru orantılı gelişen bir süreç...

Din farkının sistem tarafından bilinçli olarak, Hıristiyan halka karşı bir kışkırtma aracı olarak kullanıldığı yıllarda bu sözcük de tümüyle bir aşağılamanın, dışlamanın ve ötekileştirmenin ifadesi olarak kullanılmış...
"Kürtler; "FIlle-gulam" yani köle anlamında "fılle" derlerdi.
Bu anlamıyla kendileri için bir mal (!) yaratılmış olurdu.

"Tu Fılleye mini!" "Sen benim Fıllemsin"...


Birbirleriyle kavga ettiklerinde, biri diğerini acımasızca dövdü mü, dövülen şöyle derdi: "Ma niye ben senin Fıllen miyim?"


"Ma çima ez tu Fılleye te me?"

Babam rahmetli de olduğu son güne kadar, üzüntüyle, hiç iyileşmeyen bir yaranın acısıyla, bu cümleyi tekrarlar dururdu...

"Hey! hey gidi hey! Lehe lao lehe 'Fılle' ye!"


"Vur oğlum vur "gavurdur" !"


Burada "Vurmak" fiili "öldür" anlamı yüklenerek kullanılırmış. "


'Gavur'a' acımak gibi bir yanlışa düşmesin diye küçücük çocuklar, büyükler tezahurata dururlarmış ...

Çocukluğunda yaşadığı çocuk kavgalarında yediği dayaklardan çok, büyüklerin tuttuğu bu tezahurat yaralamıştı O'nu ve bu yarası iyileşmeden ayrıldı aramızdan 2008'in Mart ayında...
Düşünüyorum da acaba bir halk için önce övgü, hayranlık, saygı anlamı yüklü olarak kullanılan ama asırların sosyal, siyasal değişimlerin getirdiği sonuçların günlük yaşamdaki tezahürü olarak, bir hakaret ve aşağılama ifadesine dönüşen, bu "Ağaç Diken Halkı" bunca yaralayan başka bir sözcük var mıdır?!

İşin ironisi ise sanırım, sözcüğün taşıdığı gerçek anlam ile sonradan yüklenen anlamı arasındaki korkunç uçurumda saklı...

Yukardaki başlığı bu nedenle attım...

"Biliyor musun ben de bir "Fılle" kızıyım?" derken, taaa en başından başlarım hikayeye, asırlar öncesindendir seslenişim, soruşum...

Anadolu'mun bugününe baktığımda; önce Ermeni'siydi, sonra Kürt'ü ve bugün Türk kardeşlerimizin bile "Birilerinin Fılle'sı" olduğunu görürüm...

Sözcüğe yüklenen son anlamıyla halklar, hep "Birilerinin" "Acınmaması gereken Gavuruydu."


HEPİMİZ FILLEYIZ..
O halde ?!..

Nereye varmıştık insan kardeşlerim?


Taa en başta olduğumuz yerdeyiz, asırlar öncesinde durmamız gereken yerde...


Hani son üç yıldır bağırılıyor ya; "Hepimiz Ermeniyiz" "Hepimiz Kürdüz!" "Hepimiz şuyuz ya da buyuz! diye...


Bence hepimiz "Fılle"yız diye bağırmalıyız, "Ağaç dikmeyi seven halkız" anlamında...

Dünya'lı kardeşlerimin bir gün gezegenimizi sadece; "Ağaç dikmeyi seven halklardan ibaret bir gezegendir Dünya" diye tanımlayacakları günlere tez varmamız dileğiyle diyorum ki;

"Biliyor musunuz ben de bir "Fılle" kızıyım?"


Ağaç dikmeyi sevenlerin kızıyım!


"Tu zanî; ez jî kecikek "Fılle" me?"


Anjel Dikme

Paris


24-1-2010

*FILLE sözcüğü, küçük harflerle yazıldığında, klavyemde türkçe karakter bulunmadığından, noktalı ( i ) olarak çıkmaktadır.